Έκθεση φωτογραφίας του Βασίλη Νίκα
Το Σάββατο 16 Μαρτίου 2019 πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης του Βασίλη Νίκα «Τα παιδιά της Ριτσώνας».
Η έκθεση πραγματοποιείται στο πλαίσιο των προφεστιβαλικών εκθέσεων του Photopolis Agrinio Photo Festival, το οποίο έχει τεθεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αγρινίου.
Ο Πάνος Καλτσάς, ως μέλος της επιτροπής του φεστιβάλ, αναφέρθηκε στην φωτογραφική ομάδα art8, η οποία διοργανώνει το φωτογραφικό φεστιβάλ .
Στα εγκαίνια ο δήμος Αγρινίου εκπροσωπήθηκε από την αντιδήμαρχο πολιτισμού κ. Μαρία Παπαγεωργίου η οποία απηύθυνε σύντομο χαιρετισμό.
Εν συνεχεία ο αρχιτέκτων – μηχανικός και φωτογράφος Λεωνίδας Φραγκούλης παρουσίασε τον φωτογράφο και έκανε μικρή ανάλυση του φωτογραφικού γεγονότος και έκλεισε ο φωτογράφος Βασίλης Νίκας ο οποίος ευχαρίστησε τους διαργανωτές της έκθεσης για την πρόσκληση.
Στη συνέχεια στην αίθουσα παρουσιάσεων βιβλίου στο χώρο της δημοτικής αγοράς πραγματοποιήθηκε μια πολύ ωραία συζήτηση με τον Βασίλη Νίκα, ο οποίος απήντησε στις πολλές ερωτήσεις του ακροατηρίου.
Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή μέχρι την Παρασκευή 22 Μαρτίου.
Ωρες λειτουργίας: 19:00-22:00
Χώρος: Παλαιά δημοτική αγορά Δήμου Αγρινίου.
Οι φωτογραφίες είναι από τον Γιάννη Γρηγορίου
Η εισήγηση του Λεωνίδα Φραγκούλη
Η παρούσα έκθεση έρχεται σε συνέχεια της πρώτης προφεστιβαλικής μας εκδήλωσης, του φωτογραφικού διαγωνισμού με θέμα «Εντάσεις». Η συνέχεια όμως είναι και νοηματική. Η ελληνική κοινωνία στο προσφυγικό θέμα παρουσιάζει δυσανεκτικότητα. Το προσφυγικό συνεχίζει να προκαλεί «έντονες εντάσεις». Εδώ όμως, η δουλειά του Νίκα με τα «παιδιά της Ριτσώνας» δεν σχολιάζει τις όποιες εντάσεις ούτε υπερθεματίζει την αναμόχλευση των συναισθημάτων. Δεν ακολουθεί την πεπατημένη, δεν υποκύπτει σε μια μελό ανάγνωση του πόνου του ξεριζωμού ούτε σε μια ρεπορταζιακή αποτύπωση της δυστυχίας.
Ο Νίκας γυρίζει το βλέμμα του στα παιδιά και τα κοιτά με τον ίδιο τρόπο που τα παιδιά κοιτούν τον κόσμο. Ξέρετε, τα παιδιά πριν «εκπολιτισθούν» και χάσουν την πρωτόγονη ορμή τους, δεν αναζητούν το όμορφο ούτε αποστρέφονται το άσχημο. Περισσότερο έλκονται από το ενδιαφέρον και αδιαφορούν για το μη ενδιαφέρον, ορίζοντας το «ενδιαφέρον» ως οτιδήποτε περιέχει ερωτηματικά για τον κόσμο. Με τον ίδιο τρόπο ο Νίκας στρέφει τον φακό του στο ενδιαφέρον και το ουσιώδες με τρόπο παιδικό, άρα γνήσιο και ανιδιοτελή.
Η φωτογραφική φόρμα άγει και ενισχύει την αφήγηση ενώ οι αναφορές, συνειδητές η ασυνείδητες, εμφανίζονται κάθε τόσο για να μας «σκαλώσουν» πάνω στις εικόνες. Για παράδειγμα η φωτογραφία με το μωρό τυλιγμένο σε τούλι, θαρρώ ότι μπορεί να αναφέρεται στον αμνιακό προστατευτικό σάκο και στην σύνδεση με την ζωή μέσω του ομφάλιου λώρου. Και η άλλη με το αγόρι να γέρνει μπροστά κρατώντας τα σύρματα της μπουγάδας σε ομοιότητα προοπτικής με τον αιωρούμενο Εσταυρωμένο του Salvador Dali.
Κλείνοντας, θα ήθελα να σας ενθαρρύνω να δείτε το συγκεκριμένο έργο του Νίκα με περιέργεια, αναστοχαζόμενοι την δυνατότητα της τέχνης να πατά πάνω στην πραγματικότητα και να την αναδιαπραγματεύεται προς όφελος των αδυνάτων.